Iedereen antwoordt nu natuurlijk in koor: โNee, natuurlijk niet!โ
Maar toch is dat hoe onze samenleving omgaat met mensen die het geld niet hebben om hun uitvaart te betalen.
In Belgiรซ is het zo dat mensen dan een beroep kunnen doen op het OCMW. Dat betaalt een minimum bedrag aan de begrafenisondernemer, waarmee die net de noodzakelijke kosten kan dekken.
Meestal is er geen geld meer over voor een echte afscheidsviering in een aula. In de plaats daarvan worden buiten, op de begraafplaats, wat bestaande gedichten aan elkaar gepraat.
En hoewel uitvaartondernemers hun uiterste best doen om er een waardig afscheid van te maken: de naakte waarheid is confronterend: mensen in armoede moeten het stellen met een herdenkingsmoment van twintig minuten. Niet in een comfortabel warme aula, maar buiten.
Ik vind dat ELK mensenleven het verdient om maximaal tot in de diepte geรซerd te worden.
In mijn ogen is geen enkel leven meer of minder waard dan het andere.
Een vader is iemands vader.
Een kind is iemands kind.
Punt.
Het is vanuit die overtuiging dat ik gratis en met heel veel liefde en gedrevenheid op en top bezielde teksten schrijf voor mensen die het geld niet hebben om een schrijver of spreker te betalen.
Zo wil ik mijn steentje bijdragen om ervoor te zorgen dat mensen krijgen waar ze recht op hebben: een bezield en verbonden vaarwel.
Van elke 'gewone' uitvaart die ik verzorg, gaat er 10% naar het fonds voor mensen in armoede. Maar ik besef dat ik dit niet alleen kan, dus zoek ik partners die mijn visie delen en ook voelen dat het onrechtvaardig is dat een grote groep mensen uit de boot valt van de zogenaamde 'rouwrevolutie' die momenteel in Vlaanderen bezig is.
Leer hier meer
๐
Comments